Goedemiddag lieve allemaal,

Vanuit op dit moment een regenachtige camping ten westen van Tirana (de hoofdstad van Albanië). Gisteren was het hier veel beter weer, dan ziet de wereld er toch net even wat mooier uit. Tijd om even terug te blikken en jullie mee te nemen in onze verhalen van vorige week…

Vorige week maandag, klaar voor de nieuwe week, om 7 uur opgestaan en heerlijk gewandeld met Cleo in het stadspark. Er waren andere hondjes waar zij mee kon spelen en overal veel mooie herfstkleuren te zien. ’s Middags na het werk gewandeld door een wijkje (bovenaan Budapest) met grote huizen, er zit hier veel ambassade. Veel mooie, grote bomen gezien, wel weinig gras voor haar helaas, maar al met al toch gelukt om iets te vinden. Een rustig avondje hebben wij gehouden, gelezen en een film gekeken, het regende ook, wij hebben een lekker maaltje gemaakt: kip met zoete aardappel en rode kool.

Dinsdag was het helaas ook nog wat regenachtig en vochtig (dit merk je snel in de camper), desalniettemin een fijne wandeling met regenjas en Cleo gemaakt ’s morgens van een uurtje, heerlijk om zo op te starten voor het zittende werk. In de lunchpauze de andere kant op gewandeld (vanuit de camping gezien). Bijzondere huizen zie je hier, heel groot en sommige heel erg vervallen of niet afgemaakt. Tot 16:00 uur in de camper gewerkt, daarna de bus gepakt. Nadine heeft nog gekeken naar een filmpje van haar werk, de Rabobank bestaat namelijk 125 jaar en het is hierdoor de week van de coöperatie. Veel gewandeld door Budapest en veel gezien in district VII. Samen een kebab- rol gedeeld, bij café New York (het mooiste café van de wereld zeggen ze, vonden wij niet) samen een klein chocolade, koffie, citroen- taartje gedeeld à €12 en later nog wat sushi gegeten. Wij wilde bij café New York blijven eten, maar een kale schnitzel voor 23 euro en een cappuccino vanaf 10 euro vonden wij toch wat te gek.. vandaar onze spontane walking- city tour diner.
Om 21:00 uur de bus terug gepakt, vanaf de begin tot de eindhalte (onze camping ligt bij de eindhalte). Zij hebben hier gekke namen en wij moeten in de bus steeds lachen als er dingen worden omgeroepen. Utca = straat, zo hebben wij maar weer geleerd, de taal vinden wij een soort combinatie van Fins en Turks.

Woensdag een nieuwe route gevonden in het stadspark, het rondje wat uitgebreid met nog wat stappen, goed voor de conditie. Budapest loopt ook de hoogte in (net als Lissabon) en er gaat trouwens ook een tram, lijkt hierdoor ook wat op Lissabon en ook iets op Praag (ligt natuurlijk ook niet ver van elkaar vandaan). Er hangt hier een fijne sfeer, maar wij vinden ook elke grote stad toch wel een beetje op elkaar lijken. Het was goed weer, dus wij hebben een wasje kunnen doen, gelukkig heeft de camping wasrekjes staan, dus dat maakte het helemaal makkelijk. Na het werk de bus gepakt en wij zijn gaan sporten bij een lokale sportschool, voor €6 p.p. mocht je naar binnen. Hierna een wok- gerecht gehaald met groenten en kip, goed voor de spierpijn alvast.

Donderdag alweer de laatste volle dag hier (wij werken deze week nog 4 dagen), gewerkt en gewandeld, wij hadden een bal voor Cleo gekocht gisteren en hier lekker mee gespeeld. Na het werk opnieuw naar de stad gegaan (jullie begrijpen, wij kunnen de bushaltes zowat dromen ..) bij een typisch Hongaars restaurantje gegeten: Parasztkonyhahier hebben wij de lekkerste Goulash soep en stoofschotel (met rode wijn en bulgur) gegeten voor samen 40 euro, dat is nog wel leuk, wij gaven fooi omdat de bediening erg aardig was, maar er zaten ook al servicekosten bij op onze bon van 5.50 euro dat is iets standaards hier (goed om te onthouden mocht je ooit in deze stad komen). Hierna lekker gewandeld, op een markt een heerlijke marsepein bonbon gekocht, dat was smullen!

Vrijdagochtend zijn wij vroeg vertrokken, wij kregen van Gabor (de gastheer van de camping) de tip om onze Duitse en Franse gasfles te laten bijvullen bij één van zijn kennissen. Met de camper door Budapest heen, gelukkig is Paul niet zo snel angstig en ben ik het inmiddels wat meer gewend om niet in paniek te raken, dus na alle nauwe straatjes te hebben gehad, hebben we eindelijk onze gasflessen kunnen laten vullen (dit kon namelijk in Duitsland niet). Wij hebben onze Hongaarse florinten opgemaakt, boodschappen gedaan en zijn hierna doorgereden in de richting van Servië. Het is hier heel groen, prachtig landschap met veel bergen, veel akkerbouw en boerderijen, heerlijke herfstkleuren, dus ook vanuit de camper is het genieten. Wij zouden nog een grenscontrole hebben maar toen wij de camper opende en Cleo zowat naar buiten stormde, zij de douanier dat het goed was zo en dat wij mochten doorrijden, lang leve de Australian Cattle Dog! Aangekomen op een hele fijne plek in Servië, camping Zornica Kuca Bacevac (net onder Belgrado). Ik ben helemaal in mijn nopjes door alle dieren die hier lopen, er is hier namelijk een kinderboerderij en een paardenschool. Erg gemoedelijke en fijne sfeer en dus veel paarden, lammetjes, poesjes, geitjes en hondjes, maar ook kippen, hanen en kalkoenen, erg leuk om te zien. ’s Nachts hoorde wij wel veel honden blaffen, maar ook hier wen je aan. Wij waren de enige die hier deze nacht bleven voor een overnachting op de camperplaats, maar er waren ook wat hotel en restaurant- gasten. Heerlijk gegeten, een typisch Servisch gerecht met bladerdeeg, spinazie en kaas. Hierna een hoofdgerecht met rijst, kip met honing en groenten, dit was iets minder lekker (erg zoet).

Zaterdagochtend heerlijk met Cleo gewandeld en gespeeld, nog wat diertjes geaaid en wat oefeningen gedaan voordat wij de camper weer indoken, 420 kilometer op de teller vandaag. Helaas rijdt je er hier geen 4 uur over maar 5 tot 6 uur wegens alle bergpassen die je door moet. Vanuit Servie reden wij Montenegro (zwarte bergen letterlijk vertaald) in. Hier overnacht in het plaatsje: Polja, bijna halverwege Montenegro. Om 16:30 uur kwamen wij hier aan. Een leuke camping, waarbij je een best steile heuvel op moest rijden. Ze hebben hier kleine houten hutjes gebouwd, met een bed erin, net kleine kabouterhuisjes. Daarnaast ook ruimte voor campers, wij waren wederom de enige met onze Sunny. Veel zwerfhondjes en poesjes hier in het dorp. Lekker met elkaar gewandeld en ons verbaast over hoe mooi het hier is, veel bergen en dit dorpje bevindt zich midden tussen twee bergen in, erg mooi. Wij kwamen onderweg een boer op een tractor tegen, veel hutjes en akkerbouw, een andere boer die tegen ons in gebrekkig Engels begon te praten maar ook kittens. Ik wilde deze kittens aaien, maar deze doken onder een auto en op dat moment ging er een voordeur open. Een moeder en dochter kwamen naar buiten, Maja en Rose en zij vroegen of wij de kittens wilde aaien. Dit wilde ik uiteraard, Paul bleef met Cleo wachten. Zij nodigde ons direct uit voor koffie, maar wij hebben dit overgeslagen, wel super lief en gastvrij natuurlijk, maar wij waren best moe van het rijden en wilde lekker gaan koken en een beetje op tijd naar bed.

Zondagochtend lekker gedoucht (beetje primitief, maar wel schoon) het was een heel kleine douche, achter een deur, met daarbuiten een douchegordijn en wasbak die buiten hingen, maar zo kon je je wel wat makkelijker afdrogen, je begrijpt.. niet voor de preutse mensen onder ons als het douchegordijn een beetje omhoog waait als je in je blote kont staat...

Vanuit hier nog 250 kilometer naar onze eindbestemming voor deze week: camping Tirana. Hier hebben wij 4.5 uur over gereden, vanwege de vele bergen, onze gemiddelde snelheid was zo’n 50/60 km per uur. Ze kennen hier niet hele grote snelwegen, waardoor je voor je gevoel wel wat vertraging oploopt, maar ach wij hebben geen haast gelukkig. Onderweg nog een lunchpauze gehad, wij konden ondanks het lekkere weer helaas niet naar buiten, want ook hier zaten veel zwerfhondjes. Zo ook een moederhond met twee pups, wij hebben pannenkoekjes gebakken en hebben hierna een grote berg met voer (sorry Cleo) voor hen achtergelaten. Zij kwamen direct aangerend en begonnen te eten, nadat wij onze buikjes volgegeten hadden, hadden zij dit vandaag gelukkig ook. Het is maar goed dat wij samen op reis zijn, als ik alleen was geweest, dan had de camper nu al vol met dieren gezeten. Erg zielig en geen fijne ervaring, maar helaas hoort dit ook bij het leven.

Wij zagen bij de grensovergang naar Albanië geiten lopen, dat zie je ook niet elke dag... Veel kippen onderweg gezien die langs de weg lopen en helaas ook al 3 dode honden en aangereden katten, ook een soort slopenwijk in een voorstadje, wel een andere wereld ineens, wij moeten er een beetje aan wennen… mensen hebben hier bijna niets, maar delen wel alles. Soms vraag je je af waar wij ons in Nederland druk om maken. Geïnstalleerd op onze nieuwe campingplek voor deze week, wij staan aan een prachtig meer en hebben direct gezwommen (hoorde later wel dat er waterslangen zitten) en ook vooral veel waterplanten, maar heerlijk even afgekoeld. Op naar een (iets kortere) nieuwe werkweek.

Tot de volgende!

Liefs en groetjes van ons vanuit Tirana