Heee, wat leuk dat je meeleest, met onze eerste echte blog op reis.

Wij gaan proberen iedere zondagavond de blog online te zetten, zodat jullie op de hoogte zijn van wat wij de afgelopen week hebben beleefd tijdens ons rondje Europa.

Alweer een week zijn wij nu op pad, vorige week zaterdag 1 oktober hebben wij onze camper: de Sunlight T68 Adventure Edition (past wel bij ons avontuur?) bij Booij Dethleffs de camperdealer in Almere gekocht. Na veel uitleg, twee gasflessen, een paar nieuwe ‘all season’ banden en een bliksembezoek aan de kampeerwinkel ACD zijn wij richting de Dettifossstraat gereden. Hier is de gemeente bezig met de nieuwe aanleg van parkeerplekken, dus alle verkeersborden en platen op de weg zorgde voor een best uitdagende eerste rit en vooral eerste keer inparkeren. Gelukkig maakt Paul zich niet zo snel druk?

Eenmaal hier (wij verbleven, heel fijn, de gehele week in het huis van Nadine haar moeder, moeders was bij toeval deze week mee met haar jaarlijkse werk als vrijwilligster bij Stichting de Zonnebloem) zijn wij de vele spullen met behulp van zus Kathy en een net teruggekomen onvermoeibare moeder gaan inladen. Toch wel erg zoeken, best een kleine ruimte die camper, veel kastjes en opbergluikjes (zo liggen onze medicijnen – mocht wij die nodig hebben – in een gat onder de vloer). Van alle gemakken voorzien wel, met airco voor als wij onze hond Cleo een paar uurtjes alleen willen laten. Wij hebben stickers laten drukken en deze staan op de zijkant van de camper: don’t worry about the dog, the airconditioning is on!? zodat wij niet een paar boze Duitsers bij terugkomst van een bezoek aan een stadje met Cleo op onze bank hebben zitten.

Wij hebben veel mensen in de laatste week gezien en werden op vrijdagavond nog uitgenodigd om bij Lien en Ger sushi te komen eten, dit was, ook voor de hondjes erg gezellig. Na een half potje jokeren (wij merkte dat wij toch wel moe waren en vroeg op wilde i.v.m. het ophalen van de camper, toch maar naar bed wilde). Zaterdag zijn in de loop van de dag al wat vrienden en vriendinnen afscheid komen nemen, na een kijkje te hebben genomen in ons nieuwe aanwinst ‘Sunny’.

Zaterdagnacht hebben wij onze eerste nacht - op de parkeerplaats - in de camper doorgebracht, ’s nachts schrokken wij wakker van de regen op het platte camperdak. Het klonk alsof wij letterlijk in onder de Dettifoss (waterval tevens meest krachtigste van Europa) lagen te slapen. Oordoppen ook maar op een plekje ‘voor het grijpen’ neergelegd. Zondag de laatste spullen gepakt. Bart lief aangekeken of hij nog een keer langs de opslag op Schiphol voor ons wilde rijden, uiteraard was hij hiertoe bereid. Met wat spullen, die wij er toch niet in kregen en overbodig bleken te zijn … volgens Kathy had ik (Nadine) geen 30 jurkjes nodig op deze reis, kon dat wel met de helft minder … Uhu, zo voelde dat niet op dat moment, maar… na een week ben ik het al wel met haar eens, zo charmant loop je er toch niet bij op een camping?

Na een emotioneel afscheid van Lien, Ger, Jos, Bart en Kate zijn wij met Cleo naar onze eerste bestemming richting Boerderijcamping de Limburgerhof gereden. Hier kwamen wij rond 16:00 uur aan. Het is een boerenbedrijf, met slagerij en daarnaast hebben zij de camping met zo’n 20 plaatsen. Wij zijn een wandeling gaan maken, het was tenslotte heerlijk weer, wij zaten tussen de weilanden met koeien en paarden. Daarna de fietsen van de fietsendrager gehaald, beetje opgeruimd en boodschappen gehaald, WiFi getest, na een heerlijke salade zalm op tijd gaan slapen.

De volgende ochtend, onze eerste ‘remote’ werkdag, hadden wij wat problemen met de WiFi. Omdat wij hier nog op ons 5G netwerk konden, was het niet zo’n probleem en maakte wij een ‘mobiele hotspot’ waarmee wij op de laptops konden inloggen. Nadine heeft de halve dag met de ICT afdeling van de Rabobank gebeld, want volgens hen lag het niet zozeer aan de VPN verbinding, maar meer aan een beveiliging van de camping die de WiFi verbinding tegenhield. ’s Middags lekker gewandeld, daarna nog gewerkt en ’s avonds een rustige avond gehad.

Dinsdag en woensdag hebben wij ook gewerkt, tussendoor een wasje gedraaid, beetje opgeruimd (dat moet je blijven doen in een kleine ruimte) veel gewandeld en zoals je op de camping altijd doet: gebadmintond. De koude hokjes in de douche gedeeltes zijn wel even wennen, vooral de WC bril is erg koud ’s morgens, omdat het open hokjes zijn. Cleo is wel wat onrustig, zij snapt nog niet helemaal wat wij aan het doen zijn en blaft veel naar hondjes en mensen. Tijdens onze laatste check bij de dierenarts, vlak voor het vertrek, vertelde de dierenarts dat zij schijnzwanger is (zijn bijna alle hondjes na de eerste loopsheid). Het is dan ‘normaal’ dat de hond uitvalt naar anderen of zelfs naar haar baas. Dus dit gedrag moeten wij dan ook maar, niet al te serieus proberen te nemen.

Donderdagochtend zijn wij verder gaan rijden, na een korte stop bij de Decathlon voor nog wat spullen, zijn wij aangekomen in Nordrach – het Zwarte Woud in Duitsland. De overnachting hier (tegenover het kerkhof.. & kerk) was niet bijzonder, gewoon een parkeerplaats om snel door te kunnen rijden. Hier hebben wij een heerlijke wandeling gemaakt, het was direct klimmen en stijl omhoog lopen. Cleo vond het geweldig en eenmaal los, rende zij als een hinde de berg op. Paul kreeg ’s avonds last van veel jeukende bultjes op zijn huid, vrijdagochtend hebben wij bij de plaatselijke apotheek histamine druppels gehaald, omdat dit Netelroos bleek te zijn. Wat hier de oorzaak van is geweest, weten wij nog niet. Wij hadden vooraf al boodschappen gedaan en toen Paul het eten klaar had en Nadine een kaars wilde neerzetten buiten op de net uitgeklapte tafels en stoelen.. zag Cleo haar kans om over het gras richting de bokjes te rennen aan de andere kant van, bleek later een sloot. Na de kaars vluchtig te hebben neergezet, rende Nadine achter Cleo aan en ja hoor, daar was het slootje, waar Cleo behendig overheen was gesprongen. Vol op der bek in het weiland.. met één been (gelukkig maar één) in de prutsloot.. Cleo opgehaald, snel mijn been gewassen in onze riante badkamer en wat anders aangedaan en toen gaan eten (voordat het koud werd).

Vrijdagochtend via Duitsland naar Zwitserland gereden, wat een prachtig land is Zwitserland, met veel groen en mooie bergen. Wij moesten gewoon even stoppen tussendoor, dit hebben wij gedaan aan de Sursee. Hier hadden ze zwanen, dus Cleo stond vanaf moment één aan en wilde daarheen, dus zo’n ontspannen rondje werd het helaas niet. Ook konden wij alleen maar betalen met Zwitserse Franken voor het parkeren (het was al een hele uitdaging om die te vinden) en die hadden wij niet. Pin of creditcard betalingen waren niet mogelijk. Na een kort, gespannen rondje, zijn wij doorgereden naar de volgende overnachting op een soort luxe parkeerplaats. Hier konden wij wel ons vuile water lozen, chemisch toilet reinigen en stroom aansluiten. Geen water, geen toiletten, maar ach die hebben wij toch bij ons? ’s nachts hoorde wij Ezels en honden blaffen, ook hoorde wij keiharde muziek van iemand die gewoon langs de parkeerplaats, met zekere gehoorbeschadiging, reed.

Zaterdagochtend richting Milaan gereden, wat file voor de grensovergang van Zwitserland naar Italie. Met de camper door Milaan was ook een hele uitdaging (gelukkig reed Paul), Nadine zat met meer stress naast hem dan hij achter het stuur, maargoed.. na een lange straat langs het kanaal was daar dan toch eindelijk de camperplaats. Meneer van de verhuur begreep niet goed dat wij voor 4 uurtjes 25 euro wilde betalen en niet wilde overnachten, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Cleo goed uitgelaten en daarna achtergelaten in de camper. Tram 2 tegenover de camperplaats gepakt en binnen 15 minuten waren wij in het centrum. Heerlijk geluncht, Paul een risotto en Nadine een tagiatelle pasta. Mooie, maar drukke stad. Nadine vind Rome mooier dan Milaan. Lekker gewandeld door de straten van Milaan, een heerlijk ijsje gegeten en toen de tram 2 weer gepakt. Na 2 haltes in de tram te zitten, zei de tramchauffeur dat hij niet verder reed. Wij zagen veel politie en carabinieri (Italiaans militair korps - vergelijkbaar met de Nederlandse Koninklijke Marechaussee) en delen waren afgesloten van de stad. Dit leek zo te zijn omdat AC Milan moest spelen tegen Juventus. Wij zijn toen een uur teruggelopen naar Sunny en Cleo. Daar nog even goed met Cleo gewandeld, opnieuw langs het kanaal en toen doorgereden naar het platteland van Italië - Cascal Cermelli (onder Milaan, net onder Allesandria 90 km ten noorden van Genua). Een hele fijne en nette plek, weinig te doen in de omgeving maar dat was prima omdat wij toch al wat later aankwamen. Niet veel gegeten, wij zaten nog vol van de pasta van ’s middags en rond 23:00 uur gaan slapen. Zij hadden naast de camperverhuur (wij waren de enige) ook nog een zaal verhuurt, dus wij (Paul meer dan Nadine) hadden wel wat overlast van het feest dat tot in de vroege uurtjes doorging.

Cleo op zondagochtend na onze wandeling in de regen (wij konden direct onze nieuwe regenjassen testen) nog even met Bordeaux een grote Berner Sennenhond op de binnenplaats gespeeld.
Niets gezien van de wolven die ook in het gebied zouden zitten gelukkig? daarna kroop Nadine achter het stuur en zijn wij in de richting van Livorno gereden. Een aparte weg met veel tunnels (die door de bergen gingen) en Genua is een enorme havenstad. De Bijlmer is er niet bij, rijen aan flatgebouwen staan hier. Onderweg stond op een weg waar je 80 km/u mocht ineens een auto met pech stil net na een bocht, gelukkig kon Nadine de auto direct naar de linkerbaan sturen en zat er geen Italiaan op dat moment naast, anders had dit nog wel eens anders af kunnen lopen…
Bij aankomst op onze nieuwe plek voor de komende 4 nachten hebben wij gezwommen met Cleo in zee, met haar boei (speeltje dat blijft drijven in het water, gekregen van oma/tante Jos) gespeeld en pizza gegeten op de camping. Nog wat Hollanders gesproken, tijdens het uitruimen van onze was, tips gekregen over plaatsen die wij zeker niet mogen missen in het zuiden van Italië.

Wij kijken weer uit naar de nieuwe week, vol avonturen! Ciao!?